Windstil
Auteur: Saskia Eelman
Illustraties: Charlotte Peys
Vormgeving: Leen Depooter - quod, voor de vorm
Uitgeverij: Lannoo
Makkelijk kletsen
Jonas gaat verhuizen van een stad naar het geboorte eiland van zijn vader. Een eiland waar Jonas zelf nog nooit is geweest. Hij moet afscheid nemen van zijn enige en beste vriend Boris en vraagt zich af of hij daar wel nieuwe vrienden vindt? Hij kan immers niet zo makkelijk kletsen als Boris, zijn zusje of papa.
Maar heeft Jonas op het eiland veel woorden nodig om nieuwe vriendschappen te sluiten?
Eigen ritme
Saskia, schept met haar woorden een mooi rustig haast minimalistisch beeld over het leven op een eiland. Over het wad, eb en vloed en de dieren die de hoofdpersoon tegenkomt. Geen woord is daarin te veel, te luid of te hard.
In Windstil lijken gebeurtenissen zich in eigen tempo te voltrekken. Het lijkt of de auteur met dit boek wilt laten zien dat: net als de natuur alles en iedereen een eigen ritme kent en dat daarin niets gehaast of overschreeuwd wordt.
Dat is ook wat een eiland zo bijzonder maakt tegenover een stad.
Worsteling
Het eiland, de natuur lijkt in dit boek voorop te staan. Door de stappen die Jonas (de hoofdpersoon) op het eiland zet ontwikkelt zijn verhaal; Zo krijgen we een beeld van de worsteling die Jonas ervaart iedere keer als hij woorden niet uit zijn mond geduwd krijgt, wanneer hij zich moet voorstellen in de klas, in contact komt met eilandbewoners en in contact met zijn vader.
Tijdens het lezen van dit boek realiseer je je dat verhuizen naar een nieuwe omgeving voor veel kinderen spannend is, maar dat het voor kinderen met een spraakaandoening nog een extra lading krijgt.
Natuurschoon plaatje
Het verhaal, de zachtheid van de woorden die Saskia gebruikt en de rustige, kleine illustraties maken het totaal tot een mooi geheel. Een eenvoudig natuurschoon plaatje dat iets weg heeft van de natuurplaten die vroeger op school hingen.
Tip/advies:
Mocht de drukte jou, je kind of een van je kinderen even te veel worden? Dan raad ik je aan om dit verhaal (voor-) te lezen.
Dit boek zou op iedere school aanwezig moeten zijn, omdat er weinig boeken geschreven zijn waar kinderen met een spraakaandoening de hoofdrol spelen.
© Shelly Roso
Reactie plaatsen
Reacties